Χαιρετίσματα σε όλη την ημισφαίριο!

Πέγκυ Ζήνα

ΟΚ. Είχα πάει προχθές στα McDonald's στην Ομόνοια, μετά τα γαλλικά, για να πάρω spring rolls και μία μηλόπιτα.

Και καθώς περίμενα για τη μηλόπιτα, έβαλε Πέγκυ Ζήνα. Και χωρίς να το καταλάβω άρχισα να το σιγοτραγουδάω και 'γω. Όχι πως δεν το είχα ξανακούσει. Αλλά όχι ολόκληρο.

ΟΚ. Το παραδέχομαι. Μου αρέσει το "Ματώνω" της Πέγκυς.

Και το κατέβασα από το Internet.

Και το ακούω από χθες. Και μου αρέσει πολύ. Το γιατί δεν ξέρω.

Πάλι μωρό μου λείπεις
Πάλι μ' εγκαταλείπεις
Θα 'θελα να 'σουνα εδώ για μια νύχτα μόνο
Πάλι μωρό μου φεύγεις
Πάλι με αποφεύγεις
Θα 'θελα απόψε να σε δω
Να μη νοιώθω πόνο...

Κάποιος μου είπε ότι είναι "καψουροτράγουδο". Έχω καψούρες; Ρε λες να έχω και να μην το ξέρω;

Κάποια άλλη μου είπε ότι "οι ανάγκες μου έχουν αλλάξει από τότε". Λες;

Ίσως και να 'χουν δίκιο τώρα που το σκέφτομαι. Το θέμα είναι προς τα που κατευθύνονται αυτά. Ότι υπάρχουν, υπάρχουν - έστω και καταβάθος.

Θα 'θελα να 'σουνα εδώ... Ποιός;

My Nerd Score

Après toi

Tu t'en vas
L'amour a pour toi
Le sourire d'une autre
Je voudrais mais ne peux t'en vouloir
Désormais
Tu vas m'oublier
Ce n'est pas de ta faute
Et pourtant tu dois savoir

Qu'après toi
Je ne pourrai plus vivre, non plus vivre
Qu'en souvenir de toi
Après toi
J'aurai les yeux humides
Les mains vides, le cœur sans joie
Avec toi
J'avais appris à rire
Et mes rires ne viennent que par toi
Après toi je ne serai que l'ombre
De ton ombre
Après toi

Même une jour si je fais ma vie
Si je tiens la promesse
Qui unit peut-être pour toujours
Après toi
Je pourrai peut-être
Donner de ma tendresse
Mais plus rien de mon amour

Après toi
Je ne pourrai plus vivre, non plus vivre
Qu'en souvenir de toi
Après toi
J'aurai les yeux humides
Les mains vides, le cœur sans joie
Avec toi
J'avais appris à rire
Et mes rires ne viennent que par toi
Après toi je ne serai que l'ombre
De ton ombre
Après toi.

Don't leave me this way... #2

Ζω μία έντονη συναισθηματική στιγμή.

Έπεσα για ύπνο και έβαλα συνέχεια να ακούω το ringtone του τραγουδιού. Και ξαφνικά ήρθαν μπροστά μου όσα έζησα στην εφηβεία μου. Θυμήθηκα τα μοναχικά μου ταξίδια από την Κοζάνη στη Θεσσαλονίκη. Τα βράδεια που περνούσαμε στο σπίτι της Γεωργίας. Τη θέα από το σπίτι του Αντρέα. Τη διαδρομή από την Αγίου Δημητρίου στην Αγίας Σοφίας όταν πήγαινα με το μηχανάκι στο σπίτι της Χριστίνας. Τα βράδια που ξάπλωνα στο κρεβάτι μου στη Θεσσαλονίκη και έκανα όνειρα και σχέδια για το μέλλον.

Και τώρα τι; Τώρα είμαι εδώ, έχω τις αναμνήσεις μου, έστε και βαθειά στη μνήμη μου και δυσκολεύονται να βγουν τις περισσότερες φορές. Αλλά να που δεν έχουν φύγει, είναι εδώ και που και που επιστρέφουν. Και νοιώθω ξανά όπως τότε. Νοιώθω σχεδόν σαν ερωτευμένος. Νοιώθω δέος και αισιοδοξία για αυτά που θα έρθουν, όπως και τότε.

Και τώρα τι λοιπόν; Τώρα βρίσκομαι στα 27, κοντά 28. Και νοιώθω έντονα ότι σιγά σιγά αλλάζω σελίδα στη ζωή μου. Και χαίρομαι απόψε που είμαι μόνος στο σπίτι. Γιατί έχω όλο το χρόνο να αναπολήσω. Και να ακούω μουσική από ένα μισό ringtone με όλα τα φώτα σβησμένα και να σκέφτομαι. Και να νοιώθω τόσα πολλά. Αχ και πόσο μου έλειψε αυτό το συναίσθημα: να νοιώθω τόσα πολλά. Και μου ανεβαίνουν δάκρυα στα μάτια, αλλά είναι δάκρυα χαράς. Και θέλω να ξαναγυρίσω πίσω, ή τουλάχιστον να πάω μια βόλτα στη Θεσσαλονίκη, να ξαναδώ τους ανθρώπους με τους οποίους τα έζησα αυτά. Ή, τέλος πάντων, όσους έχουν μείνει από αυτούς.

Γιατί χαίρομαι; Γιατί τότε τα δάκρυά μου δεν ήταν από χαρά. Τώρα είναι και από χαρά και από συγκρίνηση. Μπορεί τώρα να μη νοιώθω τόσα πολλά και τόσο συχνά. Αλλά δούλεψα πολύ για αυτό και πλέον έχουν φύγει τα "κακά" δάκρυα.

Ήθελα να στείλω από ένα μήνυμα στη Γεωργία και στον Αντρέα. Αλλά δεν το έκανα. Εξάλλου αύριο το πρωί που θα σηκωθώ όπως όπως για να πάω στη δουλειά - όπως θα κάνουν και η Γεωργία και ο Αντρέας - θα είναι λίγο υπερβολή να δουν αυτά που γράφω εγώ τώρα. Θα είναι out of context. Γι'αυτό δεν έστειλα τίποτα. Ίσως με κάποιο τρόπο τους τα πω όταν ξαναβρεθούμε. Ίσως και όχι.

BABY MY HEART IS FULL OF LOVE AND DESIRE FOR YOU

ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΘΕΕ ΜΟΥ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΠΕΤΡΕΨΕΣ ΝΑ ΖΗΣΩ.

Don't leave me this way...

Μα τι ήταν αυτό που έπαθα σήμερα από το πρωί;!;!!!! Που θυμήθηκα αυτό το τραγούδι των Communards και το σφυρίζω συνέχεια; Που μόλις γύρισα Αθήνα και βρήκα λίγο χρόνο το κατέβασα και το ακούω τώρα συνέχεια; Και τι ψυχική ανάταση είναι αυτή που μου προκαλεί; Και γιατί χορεύω στην καρέκλα; (πω πω πόσα χρόνια έχω να χορέψω!!!)

Με γυρίζει κάποια χρόνια πίσω λοιπόν και το έχω συνδέσει με (όχι συγκεκριμένες αλλά ευχάριστες) καταστάσεις. Τότε που τα πράγματα ήταν ακόμα πιό απλά. Τότε που είχα την εντύπωση ότι η ζωή μου θα ήταν ένα πάρτι και με ένοιαζαν άλλα πράγματα. Επιστρέφοντας τώρα μετά από καμιά δεκαριά χρόνια, με γυρίζει πίσω και ξανανοιώθω ευχάριστα εκείνη την ηλικία.

Αυτό είναι το μεγαλείο της μουσικής. Έχει άμεση πρόσβαση στα συναισθήματα (κάπου άκουσα ότι ισχύει και βιολογικά αυτό - αλλά δεν είναι του παρόντος). Μακάρι να ήταν απόγευμα να το έβαζα τέρμα. Αύριο πρωί πρωί μ' αυτό θα ξυπνήσω.

Τελείωσαν οι Ολυμπιακοί, αρχίσανε οι μαλακίες

Δεν πρόλαβαν να περάσουν οι Ολυμπιακοί και η Αθήνα πήρε πάλι το γνωστό της πρόσωπο: ο αέρας βρωμάει καυσαέριο, οι δρόμοι έχουν μπουκώσει, τα πεζοδρόμια γέμισαν μηχανάκια και λακούβες (ακόμα και αυτά με τα "νέα" πλακάκια), το τραμ άρχισε πάλι να μπαίνει κέντρο και να μας τη σπάει. Μόνο οι αριστερές στροφές στη Βουλιαγμένης και Συγγρού έμειναν, έτσι για να μας σπάνε τα νεύρα όταν θέλουμε να γυρίσουμε σπίτια μας.

Και μας τελείωσε και η άδεια και έχουμε πάλι τα κεφάλια μέσα. Να 'ναι καλά τα σαββατοκύριακα που την κάνουμε και μπουκώνουμε τις εθνικές.

Μέχρι και το σκυλί μου στενοχωρήθηκε που γύρισε στην Αθήνα. Το ένστικτο βλέπεις...

Επιστροφή στα καθημερινά...

Στη γωνία των οδών ΧΧΧΧΧ και ΧΧΧΧΧΧΧΧ έχει καταστραφεί ο κάδος των απορρυμάτων. Έχει καταστρέψει επίσης το ΠΙ (όπου δήθεν θα πρέπει να βρίσκεται ο κάδος) η ΔΕΗ κατά τις εργασίες της (χωρίς να διορθωθεί ποτέ) ενώ κάποιος "κύριος" της γειτονιάς το πήρε και το χρησιμοποιεί ως εμπόδιο (χτισμένο μέσα στο δρόμο) σε πολυκατοικία που βρίσκεται στις οδούς ΧΧΧΧΧΧ και ΧΧΧΧΧΧΧΧ (επί της ΧΧΧΧΧΧ).

Αναφορικά με τη θέση του κάδου, να αναφέρω επίσης ότι οι υπάλληλοι της καθαριότητας αδιαφορούν παντελώς για τη θέση του και δεν τον επιστρέφουν στη θέση του (όταν αυτό βέβαι είναι δυνατόν, μια και συνέχεια παρκάρουν παράνομα στη συγκεκριμένη θέση με αποτέλεσμα να είναι απροπέλαστη και πολλές φορές να μην μπορούν να μαζέψουν τα σκουπίδια).

Έχω επανειλημμένα ενημερώσει τον Πρόεδρο του δημοτικού διαμερίσματος όσο και τη Δήμαρχο, χωρίς όμως κανένα αποτέλεσμα. Ακόμα αναμένουμε να δούμε που είναι αυτοί οι δημοτικοί αστυνόμοι που τόσο καιρό περιμένουμε.